चेतन

રેત પર , બસ નામ કાં લખવું પડે
ને ફરી લહરો મહીં દટવું પડે.

ઓશ જેવી જિંદગી જીવી રહ્યો,
તાપ પડતાં જટ્ મને હટવું પડે.

ભીતરે હો દુઃખ્નાં દાવાનળ ભલે
તે છતાં અમને સદા હસવું પડે.

ડંખ દેવાનો મને ના શોખ છે.
છેડશો તો નાગ છું, ડસવું પડે.

સ્વાભિનમાની છું, હું કાંઈ જડ નથી
પ્રેમથી કોઈ કહે, નમવું પડે.

કોઈથી ડરતો નથી બૈરીનાં સમ.
આંખ એ કાઢે ; તો ભૈ ડરવું પડે.

માંડ જડથી આજ હું ચેતન થયો.
શ્રાપ આ કોનો તરત મરવું પડે.